Vragen voor Marianne
Hoe ben je erop gekomen om dit boek te schrijven en wanneer?
In maart 2018 bladerde ik in een map met dierbare post. Een daarvan was het briefje dat mijn man in maart 2007 schreef na zijn bijna-doodervaring. Hij schreef: ‘Opeens wist ik dat ik een kracht ontmoette die alles van mij wist en waarvan ik hoegenaamd alleen wist dan dat Hij/Zij de Eeuwige is. Het is een heel grote kracht die ervoor zorgt dat alles in orde komt. 2 maart 2007.’
Toen ik dat las, besefte ik dat inderdaad alles in orde gekomen was. Na zijn overlijden had ik de zin van mijn leven hervonden en was ik voor de tweede keer in mijn leven gelukkig getrouwd. Op weg daarnaartoe was ik uit vele dalen geklommen.
Dit dankzij een stemmetje dat af en toe in mijn leven opduikt om mij de weg te wijzen. Maar vooral ook dankzij de kracht in mezelf. Je moet het zelf doen. Geloof en vertrouwen in een hogere macht kan je wel rust geven om de juiste stappen te zetten.
Wat wil je zelf over het boek vertellen aan de mensen en aan je lezers?
Als journalist laat ik me raken door mens en maatschappij. Voor de allereerste versie van mijn uiteindelijke boek ‘’De Doorzetster: een ode aan de liefde’’ waren dat het briefje van Roel en de veranderende samenleving.
Met als titel ‘’Briefjes van Roel’’ schreef ik het vanuit de derde persoon, gaf mezelf een andere naam en legde de focus op diverse personen. Zelf speelde ik een beetje verstoppertje en Peter kwam nauwelijks voor in het verhaal.
Hoe kijk je terug naar het verleden en was het boek hierbij een verwerkingsproces?
Eigenlijk had ik het liefst al met de eerste versie het romanachtige verhaal van nu geschreven. Ik schrok ervoor terug door de vele pijnpunten. Zoals het overlijden van Roel wegens een medische misser. Zoals ook de zware depressies van Peter.
Totdat ik besefte, dat deze verhalen anderen op weg kunnen helpen. Al was het alleen maar om te laten zien dat je voor echte liefde nooit te oud bent. Peter werd geboren in 1935 en ik in 1952. Dat leidde tot ‘’De Doorzetster: een ode aan de liefde.’’
Ik stelde Peter de ene vraag na de ander. Zowel hij als ik doken diep in onszelf en daarmee verwerkten we samen ons verdriet. Dat alles plaatste ik binnen de context van de veranderende samenleving.
Sinds de lockdown zijn we 24 uur 7 dagen per week bij elkaar, Toch genieten we elke dag van elkaar. Zoals Hilmar Mulder, hoofdredacteur van Libelle, het noemde: ‘’een verhaal waar de liefde voor het leven vanaf spat. En liefde doet leven.’’
Wat was je doel met het schrijven van dit boek?
Met mijn boek ‘’De Doorzetster: een ode aan de liefde’’ wil ik de lezers inzicht geven in liefde op latere leeftijd. Daartoe behoren ook levensproblemen waarmee jong en oud mee te maken kan. Wat kom je tegen, wat doet dat met je en hoe overwin je je dat?
Verder wil ik mensen inspireren om je door verdriet niet te laten verstarren, maar in beweging te komen. Niet de omstandigheden bepalen je leven, maar de wijze waarop jij ermee omgaat.
Welke andere auteurs of dingen inspireren je?
Ik laat me inspireren door mensen en woorden die ik ontmoet op mijn levenspad. Van een klein kind tot een bejaarde. Van Bekende Nederlanders tot mensen in de supermarkt. Mijn inspiratiebron is, dat wat me raakt in het dagelijkse leven.
Wat zijn je toekomstplannen? In schrijven… (Was ik eigenlijk na het lezen van je boek heel nieuwsgierig naar).
- wekelijks een artikel schrijven voor mijn blog cultuurblogger.nl Hiervoor bezocht ik sinds maart 2014 elke week een museum, plaats, theater, of koninklijke bijeenkomst. Door corona kwam daaraan een eind. Vanuit de thuissituatie schrijf ik nu vooral over zingeving.
- inmiddels liggen er vage plannen voor een nieuw boek. Dit krijgt vooral een maatschappelijke impact.
- gastartikelen op websites n.a.v. thema’s in mijn boek ‘De Doorzetster: een ode aan de liefde’.
Dank je wel Marianne om de foto's ter beschikking te stellen en te antwoorden op mijn vragen.
Voor meer informatie op Cultuurblogger.nl of op volgende link
Lees mijn recensie op deze link.
